Naar Rotorua?

Dag 15: zaterdag 7 februari, Coromandel naar Rotorua? Het liep anders!
Vroeg in de ochtend bellen we met Nederland. Een wereld van verschil! Thuis de voorbereiding van het afscheid van onze vriend. Hier een zonnige zomerdag!

De snoeiharde wind van gisteren is gaan liggen. Om ons heen zijn alle mannen al zeer bedrijvig! De boten MOETEN in het water!! En dan bedoelen we de echte machoboten, waar 8 hengels op het dak gemonteerd kunnen worden, met 100 pk. Vissen!
De aanhangers rijden achterwaarts het water in, en de boten glijden zachtjens in de zee. Henk haalt brood bij de receptie, komt terug met van dat slappe toastbrood, bleh! We kijken nog even tot iedereen erin ligt, en vertrekken dan richting Rotorua. Stoppen nog even bij de waste, en zien dan in het wegrijden een bekend petje. Met daaraan Philipp, onze Hamburgse zeekapitein. Het weerzien met hem en Katrin is hartelijk!! Wat een toeval!!!! Waar gaan jullie heen, en wij? Zij gaan naar het mooiste strand van Coromandel volgens de Lonely Planet. Ga toch mee!!
Tsja, wat doen we? We gaan mee. Het is niet ver weg, en we schieten niks op, maar wel gezellig!
We rijden richting Whitianga, naar Chum Bay Reservation. Hier moet je een half uur te voet naar een goddelijk strandje!
Het is een mooie wandeling over het strand, over grote stenen, en over een paadje door het regenwoud. We dachten alleen te zijn, maar vreemd genoeg lopen ook mensen met koelboxen en kleine kinderen die kant op. Maar....de moeite waard! We leggen onze handdoeken onder een boom op het strand. We delen zoute koekjes, en druiven, en als het echt heel druk begint te worden gaan we maar weer terug. Het strand waar we de auto hebben achtergelaten is bijna leeg, en eigenlijk ook heel mooi.
Maar nu gaan we voor mosselen of een visje. De viskar van vanochtend staat er niet meer. Wat nu? Rotorua moet nog even wachten, want we besluiten naar Luke's Place te gaan, ook volgens de LP heel bijzonder. En dat is het want we zitten er de rest van de middag met 4 verschillende gerechten en delen alles, en op het laatst is alles schoon op, en ook de diverse wijntjes. We kunnen het goed vinden samen. Beiden vertellen over hun werk als kapitein en gastvrouw op schepen die verre reizen maken. Dan in Groenland, dan in de Antarctische streken. Dan in Noorwegen, en dan naar de Galápagoseilanden. Kortom, leuk om te horen. Na de lunch gaan we toch maar niet meer zo ver rijden, en we zoeken de dichtstbijzijnde camping op.
Later maakt Philipp ook nog van alle restjes die we hebben een heerlijke maaltijd.