Dag 12

Dag 12: woensdag 4 februari Dargaville

Wakker geworden met regen op het dak. Wat is dat nou?
Zo'n druilerig regentje dat voorlopig niet ophoudt! Het doel van vandaag is Dargaville aan de westkust.
Lijkt op de kaart een tochtje van 200 km, dus een uurtje of 3-4. Wat je op de kaart niet ziet, is dat het bergachtig is, zeg maar een col in Frankrijk met haarspeldbochten, met daarop oerwoud. Palmen en varens en heel veel andere bomen en struiken groeiend tot aan het asfalt. Prachtig, maar na 50 km in de stromende regen toch wel wat eentonig.
Na een paar uurtjes komen we zowaar weer bij een riviermonding vlakbij de zee. Een klein "stadje", genaamd Opononi. 10 huisjes,/restaurantjes langs het water. En nog steeds stromende regen. En uitzicht op de laatste enorme sand dune. Even een bakkie koffie in de camper gemaakt.
In 1950 is hier een dolfijn de riviermonding binnen gezwommen en die raakte bevriend met de bewoners en toeristen. Ze noemden hem Opo. Heeft zelfs het nieuws in Nederland gehaald. Op een dag werd Opo dood aangetroffen, waarschijnlijk met een harpoen gedood. Groot drama. Ook nu nog herinnert alles aan dit dier.
Weer verder richting Darville, opnieuw over een berg met regenwoud. Volgens de routebeschrijving is hier het KAURI National Park. Volgens mij moeten we daar naar toe. Ooit, toen de Europeanen hier arriveerden, stond het hele eiland vol met Kauribomen. Reusachtige bomen, die wel tot 1500 jaar oud zijn.
Het hout was zeer geliefd: de Maori maakten er hun huizen en vooral boten van. 1 boomstam leverde 2 enorme kajaks op voor minimaal 20 personen. De Europeanen vervoerden het Kaurihout naar Europa. De Nieuw Zeelanders maakten van 1 kauriboom wel 20 huizen! Kortom, er zijn er dus niet veel meer van. Ze worden beschermd in o.a. Dit National Park.
De grootsten hebben een omtrek van meer dan 10 meter, en een hoogte van wel 50 meter. De aller-aller grootste is de " God van het Woud" , de Tane Mahuta, omtrek 14 meter!
Ondanks de regen, het klettert uit de lucht, zoeken we onze regenjacks, en slippers, en rennen naar de God van het woud. We zijn overrompeld door de grootte van de woudreus. De foto die ik heb gemaakt van Henk voor boom is een waar zoekplaatje.
We vervolgen de rit, besluiten om maar zo ver mogelijk door te rijden voorbij Dargaville. Het is oppassen geblazen, er wordt gewaarschuwd voor glibberige weg met al die bochten. Op een gegeven moment zien we zwaailichten, en ja hoor: een camper van Apollo (!) helemaal geplet aan 1 zijkant, en een busje plat van voren. Ambulance erbij!! Het gebeurt dus toch!
Rond half 7 (na 450 km) vinden we een bord met Sheepworld, camping en bezoekerscentrum. In de wei ervoor lopen een aantal knalrose geschilderde schapen. Dat kan niet missen. Een overaardige bejaarde Nieuw Zeelander heet ons welkom, en wijst een plaats voor de nacht. Eigen huisje met toilet en douche naast onze plek. Openbare keuken en tv-room. Wat wil een mens nog meer?
Henk doet een tukkie, ik maak van alles wat we nog hebben een soort nasi met pinkakaas-prut. Honger maakt rauwe bonen zoet!
En het regent nog steeds!!